.jpg)
Τι να πρωτοθυμηθώ από αυτό το ταξίδι… Είμαι τυχερός που η Κύνθια μ’έμπλεξε σε αύτη την παρέα και έτσι γνώρισα ένα καινούργιο hobby,αυτό της πεζοπορίας, της ορειβασίας και γενικά της ενασχόλησης με δραστηριότητες του βουνού.Για να είμαι ακριβής δεν είναι μόνο hobby είναι και ενδιαφέρον και τελικά αγάπη για την φύση, που τόσο μαγικά εμένα μου άνοιξε την αγκαλιά της ώστε να χαρώ μαζί της. Ήταν η δεύτερη φορά που αποφάσισα να εξορμήσω με αυτόν τόν σύλλογο και δεν βγήκα χαμένος. Κάθε άλλο… η δεύτερη φορά ήταν καλύτερη από την πρώτη. Την πρώτη φορά, είχαμε πάει στο φαράγγι της Καμπιάς ή φαράγγι του Χάβου όπως οι ντόπιοι το αποκαλούν. Εκεί τότε, πάει πάνω από μήνα, είχα πέσει στα πολύ βαθιά, αφού το όλο σκηνικό είχε καταρριχήσεις, τα λεγόμενα rapel, το μεγαλύτερο των οποίων ήταν αν θυμάμαι καλά κάπου 10 μέτρα ύψος. Ε! δεν είναι και εύκολο να κρέμεσαι στον αέρα από μια τριώροφη πολυκατοικία… Όμως αρκετά για αυτή την εκδρομή, απλώς θα ήθελα να ευχαριστήσω τον αρχηγό μας.
Αν και από την εκδρομή στην Αιτωλοακαρνανία δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια από τις τόσες δραστηριότητες που κάναμε, περισσότερο απόλαυσα το rafting στα νερά του Αχέροντα και η πεζοπορία μας προς την σκάλα της Τζαβέλαινας! Είναι κάτι που όσες φορές και να μου το πρότειναν, θα το ξανάκανα… Η δεύτερη φωτογραφία, για να καταλάβει κανείς γιατί πράγμα μιλάω, είναι η θέα που μας συνόδευε σχεδόν στο μήκος αυτής της πεζοπορίας μέσα σε πυκνή βλάστηση. Στο τέλος κάναμε rafting μέσα στον ποταμό οπού κατέληγε σε ένα γραφικότατο παραθαλάσσιο χωριό.Σκηνικό πολύ διαφορετικό από ό,τι έχουμε συνηθίσει στα νησιά… Η πρώτη φωτογραφία είναι από την λιμνοθάλασσα του Αμβρακικού, όπου κάνονυας βόλτα πλέοντας στα εφάλμυρα νερά, είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε πανέμορφα πουλιά στο φυσικό τους περιβάλλον.
Αυτό που θέλω να σχολιάσω έχοντας αυτές τις εικόνες μέσα στο μυαλό μου και συγκρίνοντάς με τις εικόνες από τις πρόσφατες πυρκαγιές είναι πώς εμείς, οι άνθρωποι των πόλεων, έχουμε απομακρυνθεί από το περιβάλλον του δάσους, του πρασίνου, και της φυσικής ισορροπίας, εξωτερικής αλλά και εσωτερικής Οι γενικότητες δεν είναι κάτι που μου αρέσει και συμφωνώ πως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν κρίνουμε μια κατάσταση. Η ευθύνη είναι όλων, 5 εκατομμύρια Αθηναίοι κάψαμε την Πάρνηθα... Τελειώνοντας θα έλεγα πως αύτη η επαφή με την φύση με έκανε να συνειδητοποιήσω λίγο περισσότερο το πόσο απαραίτητη είναι η προστασία αυτού του πλούτου. Αυτό το μήνυμα πρέπει να περάσει στις νεαρές γενιές από τους τώρα γονείς
Αν και από την εκδρομή στην Αιτωλοακαρνανία δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια από τις τόσες δραστηριότητες που κάναμε, περισσότερο απόλαυσα το rafting στα νερά του Αχέροντα και η πεζοπορία μας προς την σκάλα της Τζαβέλαινας! Είναι κάτι που όσες φορές και να μου το πρότειναν, θα το ξανάκανα… Η δεύτερη φωτογραφία, για να καταλάβει κανείς γιατί πράγμα μιλάω, είναι η θέα που μας συνόδευε σχεδόν στο μήκος αυτής της πεζοπορίας μέσα σε πυκνή βλάστηση. Στο τέλος κάναμε rafting μέσα στον ποταμό οπού κατέληγε σε ένα γραφικότατο παραθαλάσσιο χωριό.Σκηνικό πολύ διαφορετικό από ό,τι έχουμε συνηθίσει στα νησιά… Η πρώτη φωτογραφία είναι από την λιμνοθάλασσα του Αμβρακικού, όπου κάνονυας βόλτα πλέοντας στα εφάλμυρα νερά, είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε πανέμορφα πουλιά στο φυσικό τους περιβάλλον.
Αυτό που θέλω να σχολιάσω έχοντας αυτές τις εικόνες μέσα στο μυαλό μου και συγκρίνοντάς με τις εικόνες από τις πρόσφατες πυρκαγιές είναι πώς εμείς, οι άνθρωποι των πόλεων, έχουμε απομακρυνθεί από το περιβάλλον του δάσους, του πρασίνου, και της φυσικής ισορροπίας, εξωτερικής αλλά και εσωτερικής Οι γενικότητες δεν είναι κάτι που μου αρέσει και συμφωνώ πως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν κρίνουμε μια κατάσταση. Η ευθύνη είναι όλων, 5 εκατομμύρια Αθηναίοι κάψαμε την Πάρνηθα... Τελειώνοντας θα έλεγα πως αύτη η επαφή με την φύση με έκανε να συνειδητοποιήσω λίγο περισσότερο το πόσο απαραίτητη είναι η προστασία αυτού του πλούτου. Αυτό το μήνυμα πρέπει να περάσει στις νεαρές γενιές από τους τώρα γονείς
