Κυριακή πρωί

Το ξυπνητήρι χτύπησε ακριβώς έξι παρά τέταρτο, ξημέρωμα Κυριακής. Μία μέρα γεμάτη με την χαρά της δράσης μέσα στη φύση ξεκινούσε… Θα ήταν η τρίτη εξόρμησή μου με τον Ε.Π.Ο.Σ Φυλής και αυτή την φορά θα ταξιδεύαμε προς Εύβοια θα περνούσαμε από την Χαλκίδα, την Στενή, θα αφήναμε στα αριστερά μας την όμορφη Δίρφη, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο εκκίνησης της πεζοπορίας μας: Στρόπωνες. Από εκεί πιάσαμε το Φαράγγι, μία διαδρομή γύρω στα 13 χιλιόμετρα που λόγω διαφορετικού δυναμικού στην ομάδα κάναμε 4 ώρες να το διασχίσουμε… Βέβαια και οι συνθήκες μέσα σε ένα φαράγγι δεν είναι παίξε-γέλασε! Επιθυμία όλων ήταν να “αντικαταστήσουμε” τον οδηγό με το ποτάμι δηλαδή με την πορεία του ποταμού. Προτιμήσαμε να παίζουμε κάθε λίγο και λιγάκι με το νερό, και όχι να επιλέξουμε την σιγουριά του μονοπατιού. Άρα, πέτρες, ισορροπία σε βραχάκια και τρεχούμενο νερό ήταν οι αντίπαλοί μας σε αυτή την πορεία. Χωρίς βέβαια να ξεχνάμε τα θετικά αυτής της επιλογής μας… Τα πλατάνια μας χάριζαν σε όλο το μήκος της διαδρομής όμορφη σκιά, καθώς πετούσαμε σχεδόν από πέτρα σε πέτρα σαν ένα παιχνίδι που είχαμε να παίξουμε από παιδιά ..!
Περνώντας από την Δίρφη για άλλη μια φορά, η προηγούμενη ήταν πηγαίνοντας στο φαράγγι της Καμπίας, γεννήθηκε μέσα μου μια λαχτάρα γι αυτή την κορυφή. Θα έλεγα ένας θαυμασμός..! Τι ωραίο βουνό, έλεγα μέσα μου. Είχα δει την κορυφή του από φωτογραφίες που ο αδερφός μου, μου έστελνε στην Σκωτία, καθώς συνήθιζε συχνά πυκνά να πηγαίνει να κατακτά τούτη την κορυφή. Μιλώντας με τον αρχηγό σχεδιάσαμε πως με την πρώτη ευκαιρία θα την κατακτήσουμε ξανά , εγώ για πρώτη φορά.
Τελικά φτάσαμε στην παραλία της Χιλιαδούς τη φυσική κατάληξη του Στρόπωνα ποταμού. Μια παραλία τεράστια, προσανατολισμένη να κοιτά στο βορρά του Αιγαίου. Μήνα Σεπτέμβριο να κάνεις μπάνιο σε αυτή την παραλία είναι σαν να έχεις βουτήξει μέσα σε ένα πίνακα και να είσαι πρωταγωνιστής στο σκηνικό του… Το χρώμα της θάλασσας ήταν τόσο γαλανό! Η φύση συνέχιζε να μας προσφέρει την ομορφιά της και ας είμαστε ο χειρότερος εχθρός της. Μας έλεγε "κοιτάξτε με, προστατέψτε με, θαυμάστε με, αξίζω την λογική σας, άνθρωποι"…
Είχαν περάσει ήδη τέσσερις ώρες τέρψης μέσα στο φαράγγι και η φύση ήθελε να μας ευχαριστήσει ακόμα περισσότερο χαρίζοντας μας ένα ωραίο μπάνιο. Τρέχοντας βούτηξα στην θάλασσα και άρχισα να κολυμπώ κόντρα στα κύματα του βοριά. Ήταν τόσο ωραία!
Το απογευματάκι πήραμε το δρόμο του γυρισμού στην Αθήνα, την εβδομάδα που έρχεται θα μπορώ να την αντιμετωπίσω με χαμόγελα, θα έχω μπροστά μου πάντα αυτή την εικόνα της παραλίας της Χιλιαδούς

Εκλογές μετά το καλοκαιράκι

Σήμερα αποφάσισα να μιλήσω λίγο για τις προκείμενες εκλογές στις 16 του μήνα. Καταρχάς θα ήθελα να υπερασπιστώ την άποψη πως πρέπει να ψηφίσουμε. Αυτό το δικαίωμα κάθε πολίτη είναι αποτέλεσμα αγώνων των προγόνων μας για εδραίωση της δημοκρατίας. Προσπαθειών, που εμείς τώρα απολαμβάνουμε. Μην λησμονούμε το πώς φτάσαμε, οι νόμοι να ψηφίζονται από ένα δημοκρατικά εκλεγμένο κοινοβούλιο.

Είμαι υποστηρικτής της πολυκομματικής βουλής και του πλουραλισμού απόψεων στην ελληνική πολιτική σκηνή προκειμένου όλα τα κόμματα να έχουν κάποιο χαρακτήρα, ώστε να εξασφαλίζουν τους ψηφοφόρους τους, υπάρχει διαφοροποίηση απόψεων και στάσεων τουλάχιστον ιδεολογικά. Βέβαια καθώς στη παγκόσμια κλίμακα της οικονομίας οι οραματισμοί δεν χωράνε, τα δυο κόμματα, ακριβώς γιατί είχαν τη διακυβέρνηση, τείνουν να ταυτίζονται σε διάφορα ζητήματα. Για παράδειγμα η μείωση του δημοσίου ελλείμματος με την επιβολή φόρων σε εκείνες τις κοινωνικές τάξεις που θα επιφέρουν τις μικρότερες αντιδράσεις. Η γλώσσα των αριθμών είναι ίδια για όλους και προκειμένου να γίνουν κάποια έργα πρέπει να βρεθούν οι αντίστοιχοι οικονομικοί πόροι. Για να μονιμοποίησει η κυβέρνηση τους δασοπυροσβέστες και να μην τους παραπέμπει στο ταμείο ανεργίας, αφού θα μπορούσε να τους χρησιμοποιεί κατά τους χειμερινούς μήνες στην πρόληψη των πυρκαγιών, πρέπει ενδεχομένως πιο πολλά εμπορικά πλοία να υπάγονται στις ελληνικές αρχές (σημαία- νηογνώμονας πλοίου). Το ζήτημα που γεννάται είναι: η επόμενη κυβέρνηση θα συνεχίσει την ίδια μέθοδο για να αποκομίσει πρώτον πόρους και να “χτίσει” δεύτερον κάθε έργο; Γιατί πιστεύω ακόμα και σήμερα, υπάρχουν διαφορετικοί μέθοδοι για την επιτυχία.

Θα φέρω ένα παράδειγμα από τον χώρο της παιδείας. Είναι άλλο πράγμα να νομοθετήσουμε για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων κερδοσκοπικού χαρακτήρα, δηλαδή ιδρυμάτων που με την επιβολή διδάκτρων θα εξασφαλίζουν την λειτουργία και το κέρδος κάποιων οργανισμών ή ατόμων που τα διοικούν (βλέπε ιδιωτικά σχολεία) και εντελώς διαφορετικό να νομοθετήσουμε για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα , δηλαδή πανεπιστημίων που θα εξασφαλίζουν τη λειτουργιά και τα κέρδη τους από μηχανισμούς που τα ίδια σαν αυτεξούσιες επιχειρήσεις θα εφευρίσκουν. Όπως η εκπόνηση και η εκποίηση κάποιας μελέτης αν πρόκειται για πολυτεχνείο ή η επεξεργασία και διόρθωση κάποιας έρευνας, ή η επένδυση σε κάποιον άλλον τομέα της οικονομίας. Τέτοιου είδους λειτουργία έχουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια για παράδειγμα της Βρετανίας και σημειώνω ότι τα δίδακτρα για όλους τους φοιτητές τις Ευρωπαϊκής ένωσης επιδοτούνται από το ίδιο το κράτος. Αυτό συμβαίνει όχι βέβαια γιατί οι κύριοι εκεί θέλουν να κάνουν ωραία δώρα…

Από την άλλη μεριά θα μου έλεγε κάποιος και γιατί να μην δώσουμε τέτοιο χαρακτήρα στα ήδη υπάρχοντα πανεπιστήμια; Η απάντηση είναι μακάρι να μπορούσαμε και μακάρι να ιδρύαμε και άλλα τόσα δημόσια πανεπιστήμια ώστε και εμείς αλλά και κάτοικοι άλλων χωρών ανά τον κόσμο να μην ταξίδευαν μέχρι την Βρετανία για να σπουδάσουν και μετά να απορροφηθούν από τις εκεί επιχειρήσεις. Γιατί δεν μπορούμε; Γιατί είναι τεράστιο το κόστος λειτουργίας οργάνωσης επάνδρωσης, ακόμα και κατασκευής πανεπιστημίων, που εν προκειμένω δεν είναι δυνατόν να επωμιστεί η δικιά μας οικονομία. Μελλοντικά όμως έχοντας έναν ισχυρό τομέα παιδείας, εκπαίδευσης και έρευνας με πανεπιστήμια που κάποιος θα επιλέγει να έρθει και να σπουδάσει σε αυτά και έχοντας ανοιχτό το πεδίο του ανταγωνισμού και του συναγωνισμού για την κατάκτηση γνώσης ,μάθησης μεταξύ των υδρωμάτων, τότε ,ναι, θα μπορούμε να χτίσουμε δημόσια ανταγωνιστικά πανεπιστήμια.

Γνωρίζω ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και δεν είναι δυνατόν σε ορισμένες σειρές να λύσεις τόσο σημαντικά ζητήματα… θέλω όμως να περάσω το μήνυμα, υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις σε όλα τα θέματα ακόμα και στην αναζήτηση πόρων για την δημιουργία έργων…

Η ψήφος είναι το αποτέλεσμα ώριμης σκέψης και στιγματίζει τον αγωνιστικό χαρακτήρα κάθε πολίτη που πιστεύει πως μέσα από την επιλογή του μπορεί και εκείνος να συνδράμει για την πρόοδο αυτού του κράτους. Άλλωστε το κράτος αποτελείται από τους πολίτες του.