Εκλογές μετά το καλοκαιράκι

Σήμερα αποφάσισα να μιλήσω λίγο για τις προκείμενες εκλογές στις 16 του μήνα. Καταρχάς θα ήθελα να υπερασπιστώ την άποψη πως πρέπει να ψηφίσουμε. Αυτό το δικαίωμα κάθε πολίτη είναι αποτέλεσμα αγώνων των προγόνων μας για εδραίωση της δημοκρατίας. Προσπαθειών, που εμείς τώρα απολαμβάνουμε. Μην λησμονούμε το πώς φτάσαμε, οι νόμοι να ψηφίζονται από ένα δημοκρατικά εκλεγμένο κοινοβούλιο.

Είμαι υποστηρικτής της πολυκομματικής βουλής και του πλουραλισμού απόψεων στην ελληνική πολιτική σκηνή προκειμένου όλα τα κόμματα να έχουν κάποιο χαρακτήρα, ώστε να εξασφαλίζουν τους ψηφοφόρους τους, υπάρχει διαφοροποίηση απόψεων και στάσεων τουλάχιστον ιδεολογικά. Βέβαια καθώς στη παγκόσμια κλίμακα της οικονομίας οι οραματισμοί δεν χωράνε, τα δυο κόμματα, ακριβώς γιατί είχαν τη διακυβέρνηση, τείνουν να ταυτίζονται σε διάφορα ζητήματα. Για παράδειγμα η μείωση του δημοσίου ελλείμματος με την επιβολή φόρων σε εκείνες τις κοινωνικές τάξεις που θα επιφέρουν τις μικρότερες αντιδράσεις. Η γλώσσα των αριθμών είναι ίδια για όλους και προκειμένου να γίνουν κάποια έργα πρέπει να βρεθούν οι αντίστοιχοι οικονομικοί πόροι. Για να μονιμοποίησει η κυβέρνηση τους δασοπυροσβέστες και να μην τους παραπέμπει στο ταμείο ανεργίας, αφού θα μπορούσε να τους χρησιμοποιεί κατά τους χειμερινούς μήνες στην πρόληψη των πυρκαγιών, πρέπει ενδεχομένως πιο πολλά εμπορικά πλοία να υπάγονται στις ελληνικές αρχές (σημαία- νηογνώμονας πλοίου). Το ζήτημα που γεννάται είναι: η επόμενη κυβέρνηση θα συνεχίσει την ίδια μέθοδο για να αποκομίσει πρώτον πόρους και να “χτίσει” δεύτερον κάθε έργο; Γιατί πιστεύω ακόμα και σήμερα, υπάρχουν διαφορετικοί μέθοδοι για την επιτυχία.

Θα φέρω ένα παράδειγμα από τον χώρο της παιδείας. Είναι άλλο πράγμα να νομοθετήσουμε για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων κερδοσκοπικού χαρακτήρα, δηλαδή ιδρυμάτων που με την επιβολή διδάκτρων θα εξασφαλίζουν την λειτουργία και το κέρδος κάποιων οργανισμών ή ατόμων που τα διοικούν (βλέπε ιδιωτικά σχολεία) και εντελώς διαφορετικό να νομοθετήσουμε για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα , δηλαδή πανεπιστημίων που θα εξασφαλίζουν τη λειτουργιά και τα κέρδη τους από μηχανισμούς που τα ίδια σαν αυτεξούσιες επιχειρήσεις θα εφευρίσκουν. Όπως η εκπόνηση και η εκποίηση κάποιας μελέτης αν πρόκειται για πολυτεχνείο ή η επεξεργασία και διόρθωση κάποιας έρευνας, ή η επένδυση σε κάποιον άλλον τομέα της οικονομίας. Τέτοιου είδους λειτουργία έχουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια για παράδειγμα της Βρετανίας και σημειώνω ότι τα δίδακτρα για όλους τους φοιτητές τις Ευρωπαϊκής ένωσης επιδοτούνται από το ίδιο το κράτος. Αυτό συμβαίνει όχι βέβαια γιατί οι κύριοι εκεί θέλουν να κάνουν ωραία δώρα…

Από την άλλη μεριά θα μου έλεγε κάποιος και γιατί να μην δώσουμε τέτοιο χαρακτήρα στα ήδη υπάρχοντα πανεπιστήμια; Η απάντηση είναι μακάρι να μπορούσαμε και μακάρι να ιδρύαμε και άλλα τόσα δημόσια πανεπιστήμια ώστε και εμείς αλλά και κάτοικοι άλλων χωρών ανά τον κόσμο να μην ταξίδευαν μέχρι την Βρετανία για να σπουδάσουν και μετά να απορροφηθούν από τις εκεί επιχειρήσεις. Γιατί δεν μπορούμε; Γιατί είναι τεράστιο το κόστος λειτουργίας οργάνωσης επάνδρωσης, ακόμα και κατασκευής πανεπιστημίων, που εν προκειμένω δεν είναι δυνατόν να επωμιστεί η δικιά μας οικονομία. Μελλοντικά όμως έχοντας έναν ισχυρό τομέα παιδείας, εκπαίδευσης και έρευνας με πανεπιστήμια που κάποιος θα επιλέγει να έρθει και να σπουδάσει σε αυτά και έχοντας ανοιχτό το πεδίο του ανταγωνισμού και του συναγωνισμού για την κατάκτηση γνώσης ,μάθησης μεταξύ των υδρωμάτων, τότε ,ναι, θα μπορούμε να χτίσουμε δημόσια ανταγωνιστικά πανεπιστήμια.

Γνωρίζω ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και δεν είναι δυνατόν σε ορισμένες σειρές να λύσεις τόσο σημαντικά ζητήματα… θέλω όμως να περάσω το μήνυμα, υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις σε όλα τα θέματα ακόμα και στην αναζήτηση πόρων για την δημιουργία έργων…

Η ψήφος είναι το αποτέλεσμα ώριμης σκέψης και στιγματίζει τον αγωνιστικό χαρακτήρα κάθε πολίτη που πιστεύει πως μέσα από την επιλογή του μπορεί και εκείνος να συνδράμει για την πρόοδο αυτού του κράτους. Άλλωστε το κράτος αποτελείται από τους πολίτες του.